H.
J. Haveman Geplaatst: 24-7-2003 11:26
„Paniek
bij iedere brief van Dexia”
ARNHEM
- De verliezen op de aandelenleasecontracten komen hard aan. Bij de Vereniging
Payback in Arnhem komen dagelijks telefoontjes binnen van wanhopige mensen die
worden belaagd door Dexia Bank en incassobureaus. Beleggers weten niet meer hoe
het hoofd boven water te houden. „Iedere dag ben ik bang als de post arriveert.”
Gouden bergen
lagen in het verschiet. Honderdduizenden Nederlanders tekenden enkele jaren
geleden een of meer aandelenleasecontracten bij Aegon, Spaarselect of
Legiolease. Hoe bitter is de uitkomst nu velen met het aflopen van de
overeenkomsten een forse restschuld overhouden in plaats van een vette winst.
Dexia Bank
-moedermaatschappij van Legiolease- wil beleggers met een restschuld na afloop
van het contract aan de overeenkomst houden, ondanks dat minister Zalm van
Financiën de bank had gevraagd voorlopig af te zien van incassoprocedures.
Woordvoerder Piet
Koremans van de Vereniging Payback -een van de organisaties die zich naast
Leaseverlies, Eegalease en Leaseleed inzet voor de belangen van de
leasebeleggers- ziet hierdoor grote onrust ontstaan onder de 2000 gedupeerden
die bij zijn organisatie zijn aangesloten. „Mensen zien hun huis al leeggehaald
worden door de deurwaarder.”
„Ik heb er
slapeloze nachten van en ben regelmatig depressief”, zegt W. Boskamp (33) uit
Lisse. „Als er weer zo’n brief vol dreigementen van Dexia binnenkomt, voel ik me
futloos. Ik denk er dag en nacht aan. Er komt ook vaak boosheid bij me op:
Kunnen jullie nou niet begrijpen in welke situatie ik zit of willen jullie dat
niet?”
Tussen 1995 en
1997 sloot de gehandicapte Boskamp tien leasecontracten bij Legiolease en Bank
Labouchère -tegenwoordig Dexia Bank- af. Daarin investeerde hij in totaal 98.000
euro, al het geld dat hij als schadevergoeding kreeg na een ongeluk. Als alle
overeenkomsten nu zouden worden beëindigd, zou hij een restschuld hebben van
176.000 euro. „Achteraf zeg ik nu: als ik toen geweten had wat ik nu weet, dan
had ik het nooit gedaan. Ik ben destijds wel wat naïef geweest.”
Ongelukkig genoeg
is het grootste contract al afgelopen. Prompt incasseerde Dexia Bank in de maand
daaropvolgend 983 euro van Boskamps lopende rekening. Volgens de instelling
stond in de overeenkomst dat in het geval van een oninbare restschuld het
contract overging in een tienjarige lening met maandtermijnen van 983 euro. Voor
Boskamp was dit niet te betalen. „Ik heb het geld onmiddellijk door Postbank
laten terugboeken naar mijn rekening.” Samen met vrouw en kind leeft de
gehandicapte van een Wajong-uitkering van 750 euro in de maand. Ook de
maandelijkse betalingen van 452 euro voor de andere lease-overeenkomsten zijn
niet meer op te brengen.
Boskamp vindt dat
Dexia zich keihard opstelt. Volgens hem probeert de bank mensen door
dreigementen met incassobureaus en deurwaarders te pressen om op hun aanbod in
te gaan en de schuld om te zetten in een lening en af te zien van juridische
actie tegen Dexia. „Als je dat doet, dan hebben zij gewonnen en mag je niet meer
procederen. Tot nu toe zijn het loze woorden van de bank, want er is nog bij
niemand van de gedupeerden een deurwaarder geweest. En als hij wel komt, dan is
er bij mij toch niks te halen.”
Ook het
ingeschakelde incassobureau stelt zich hard op. Keer op keer krijgt Boskamp
aanmaningen waarin het te betalen bedrag wordt opgeëist, vermeerderd met
invorderingskosten. Brieven en e-mails naar het bureau en Dexia Bank leveren
geen enkele reactie op. „Het is gewoon een zenuwenoorlog.”
Woordvoerder S.
Gelder van Dexia Bank stelt in een reactie dat de bank „aan alle kanten naar het
probleem van de leasebeleggers heeft gekeken.” Dexia Bank heeft de gedupeerden
een coulanceregeling aangeboden en wil ook de restschuld omzetten in een
renteloze lening. „Mensen die hier niet op ingaan, zullen we houden aan hun
contracten.”
A. van Haaften
(73) uit Den Haag heeft ook slechte ervaringen met Dexia Bank. „Het is begonnen
met prachtige folders die ik kreeg toegestuurd. De mooiste rendementen werden me
voorgeschoteld. Ik wilde graag wat extra centjes naast de magere AOW-uitkering.
En nu heb ik schulden! Terwijl ik die mijn hele leven nog nooit heb gehad, moet
ik op m’n oude dag naar de schuldhulpverlening om me te laten helpen.”
Drie jaar geleden
sloot Van Haaften vijf contracten af bij Legiolease. Daarvan zijn er in maart en
mei van dit jaar twee afgelopen, die beide een verlies opleverden van
respectievelijk 10.800 en 10.600 euro. Maandelijks moest de AOW’er 483 euro
overmaken aan Dexia Bank. Daar is hij mee gestopt omdat hij dat niet langer op
kon brengen.
Sindsdien krijgt
hij brieven van de bank. „Ze dreigen me met een achterstandsregistratie bij het
Bureau Kredietregistratie in Tiel. Ik moet binnen acht dagen na dagtekening
10.800 euro overmaken, anders neemt Dexia incassomaatregelen. Ik heb wel een
blikopener, maar ik heb geen blikje meer om het geld uit te schudden. Ik kom met
m’n AOW net rond.” Tot nu toe heeft de Hagenaar nog niets gehoord van een
incassobureau.
„Iedere keer als
er weer zo’n epistel van de bank komt, ben ik rillerig en in paniek. Dan bel ik
de Vereniging Payback maar op en vraag ik wat ik ermee aanmoet. Mijn partner kan
het woord Dexia niet meer horen.”
Een andere
leaseklant van Dexia, S. Doornbos (56) uit Meeuwen: „Als ik mijn geloof niet
had, zou ik er een eind aan maken.” Bij Koremans van de Vereniging Payback is
niet bekend of er gedupeerden zijn die inderdaad de hand aan zichzelf hebben
geslagen. „Vast staat wel dat er zijn die in psychische nood verkeren.”
W. Boskamp, A. van
Haaften en S. Doornbos heten in werkelijkheid anders en wonen
elders.
Copyright (C) Het Reformatorisch
Dagblad