Dexia-gedupeerden

Het Financieele Dagblad 2 februari 2007

De kop bij het commentaar 'Dexia en zijn klanten moeten de schade delen' (FD van 26 januari) dekt de lading niet. Aan de hand van onderstaande berekening blijkt dat daar in het geheel géén sprake van is. In ieder geval niet bij diegenen die bij de Stichting Leaseleed zijn aangesloten. Maar er zullen in het land ongetwijfeld meer gedupeerden zijn.
Het commentaar gaat erg kort door de bocht en wel onder meer om de volgende redenen.
- De kwijtschelding van twee derde van de restschuld is slechts voor 110.000 (is 35 procent) van alle Dexia-gedupeerden van toepassing (zie blz 48 van de uitspraak). Daarnaast zijn er 15.000 gedupeerden (5 procent) die 100 procent kwijtschelding van de restschuld ontvangen. De overige gedupeerden (maar liefst 60 procent) ontvangen niets of krijgen slechts 10 procent van de restschuld kwijtgescholden bij een aflossingsproduct.
- De gehele inleg is men kwijt, dat is dus pure winst voor Dexia.
- Er wordt totaal geen onderscheid gemaakt tussen de hoogte van de eerste inleg (c.q. vooruitbetaling van de rente) en dito hoge restschuld.
De Stichting Leaseleed vertegenwoordigt naast de depotlease-gedupeerden - die niet onder de Duisenberg-regeling vallen - ook de belangen van 400 gezinnen die een gemiddelde vooruitbetaling van de rente voor een periode van 5 jaar van 35.000 euro hebben gedaan. Deze vooruitbetaling ('inleg') zijn ze helemaal kwijt als ze gebruik zouden maken van de Duisenberg-regeling.
Daarnaast is er voor die gedupeerden een gemiddelde restschuld van circa 20.000 euro. Hierbij wordt (het gaat in de meeste gevallen om een aflossingsproduct) 10 procent kwijtschelding 'ontvangen'. Dat betekent dus een totale schade van 53.000 euro (35.000 plus 18.000). Dat staat los van de betaalde hypotheekrente in de afgelopen jaren (i.v.m. de eerste betaling van 35.000 euro) en nog betalingen in de verre toekomst. De aangerichte emotionele schade - misschien nog belangrijker - komt daar nog bij.
Het is goed om als Stichting een genuanceerder beeld te schetsen over de algemeenverbindendverklaring van de Duisenberg regeling, ook omdat er nog meer juridische steekhoudende argumenten zijn.

J. Westmeijer, Stichting Leaseleed