Vlijtig Leasje
Mark Houben
Bij menig
advocaat is gisteren het plafond gebutst door de champagnekurken. De
commissie-Oosting, die de afgelopen negen maanden een poging deed om te
bemiddelen tussen banken en tienduizenden gedupeerde aandelenleasebeleggers,
heeft de handdoek in de ring gegooid. Er is nu nog maar één weg voor de
beleggers die financieel schipbreuk hebben geleden door de ingezakte beurzen:
naar de rechtbank.
Marten Oosting, vooral bekend als
onderzoeker naar de oorzaken van de vuurwerkramp in Enschede, had juist van
minister Zalm van Financiën de opdracht gekregen de zaak te schikken om een
massale gang naar de rechter te voorkomen. Niet voor niets spoedde Zalm zich
gisteren naar zijn collega Donner van Justitie om overleg te plegen over de te
verwachten stroom rechtszaken.
Wie even gaat rekenen, komt
inderdaad snel tot de conclusie dat de rechterlijke macht zijn borst kan
natmaken.
De stichting Leaseverlies, waar gedupeerde beleggers
zijn aangesloten die zich door aandelenleaseaanbieder Dexia bedrogen voelen,
verenigt alleen al circa 90.000 slachtoffers. Stel nu een dat kwart - nog
relatief laag gezien de actiebereidheid die beleggers hebben getoond met hun
talloze demonstraties - van die groep de middelen en de wil heeft om Dexia voor
de rechter te dagen. Dat zijn dan 22.500 rechtszaken. Ga er, heel conservatief,
van uit dat de rechter een uur uittrekt per geval. Dat levert 22.500 uur werk
op. Bij 36 uur buffelen per week is dat 625 weken werk. Dat is al ruim twaalf
jaar werk voor één rechter. Stel twaalf rechters aan en die zijn dan ieder een
jaar zoet, vakanties en ziektedagen niet meegerekend. Het werk voor de griffie
is ook niet meegenomen. En, de optie beroep aantekenen is ook buiten beschouwing
gelaten. Kortom, dit is een best case scenario.
Logisch dat
advocaten met een beetje financiële kennis staan te juichen. Een beetje
ondernemende advocaat onderhandelt sinds vandaag met de stichting Leaseverlies
over een kopie van het adressenbestand. En de brief waarin hij zijn diensten
aanbiedt is gisteren al geschreven.
Er is voor deze raadslieden
nog één obstakel. Commissievoorzitter Oosting moet in zijn eindrapport, dat over
uiterlijk een maand moet verschijnen, duidelijkheid verschaffen over de
mogelijkheid om grote groepen gedupeerde beleggers te verenigen. Dat is immers
de enige manier om de toch al krap bezette rechters te ontlasten.
Mocht zo'n bundeling niet lukken dan rest Zalm één troost. Niet
hij maar zijn collega Donner van Justitie mag weer opdraven om de Tweede Kamer
tekst en uitleg te geven over het nieuwe infarct bij de rechterlijke macht.
Op dit artikel rust auteursrecht van NRC
Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke
auteur.