Laatste
leaseloodjes?
door Herman Bouter
27 juni 2005 - Na de bemiddeling van
Duisenberg is een voorstel gedaan om de deelnemers aan de aandelenleaseproducten
van Dexia gedeeltelijk schadeloos te stellen.
Hoewel het voorstel een duidelijke verbetering
inhoudt ten opzichte van een eerder aanbod van Dexia, is er veel kritiek en
wordt het aanbod in de media als te mager omschreven. Toch heeft de meerderheid
van de gedupeerden van de stichtingen Leaseverlies en Eegalease voor het
schikkingsvoorstel gestemd.
Even in herinnering roepen: waarom gaat het
eigenlijk? In de jaren negentig zijn veel particuliere beleggers in
aandelenleaseproducten gestapt. Hierbij werd een lening aangegaan waarmee
verschillende aandelen werden gekocht. De maandelijkse inleg van de beleggers
was de rentebetaling op de lening die was aangegaan. Voor de rest zouden de
aandelenmarkten hun werk moeten doen en flink in waarde stijgen. Niemand had er
blijkbaar rekening mee gehouden dat het ook flink mis kon gaan, zoals dat na de
eeuwwisseling gebeurde. Voor de deelnemers aan aandelenleaseproducten betekende
dit niet alleen dat zij geen winst hadden behaald, maar ook dat zij met een
flinke restschuld bleven zitten. Hier hadden zij geen rekening mee gehouden of
niet voor mogelijk gehouden. De tegemoetkoming is afhankelijk van de
omstandigheden van de belegger en is onder te verdelen in drie groepen.
Uitgangspunt is dat de particuliere beleggers aan
het einde van de looptijd van hun contract tweederde van hun dan nog openstaande
restschuld wordt kwijtgescholden. Tot die tijd zullen zij nog steeds aan hun
maandelijkse verplichtingen moeten voldoen. Voor de deelnemers die gehuwd zijn
en waarvan de partner niet op het contract heeft meegetekend en binnen drie jaar
protest heeft aangetekend, is de tegemoetkoming verruimd tot het volledig
kwijtschelden van de restschuld. Degenen die eerder op een aanbod van Dexia zijn
ingegaan, krijgen alsnog een vergoeding van een derde van de restschuld in
plaats van het eerder geaccepteerde aanbod van tien procent. Daarnaast wordt de
coulanceregeling voor alle deelnemers die de verplichtingen uit het
leasecontract echt niet meer kunnen betalen, verder verruimd.
De deelnemers van de aandelenleaseproducten zijn
grofweg in twee groepen te verdelen. Zij die vooraf wisten in welk product zij
stapten en welke risico’s daaraan verbonden waren. Zij hebben gegokt en verloren
en proberen de rekening van het verlies alsnog bij Dexia neer te leggen.
Daarnaast is er een groep beleggers die argeloos het bonnetje in de krant heeft
ingevuld of door verkopers werd overgehaald z’n spaarcentjes in deze producten
te investeren. Zij werden onvoldoende op de risico’s van deze producten gewezen.
Zij hadden ook kritischer kunnen en moeten zijn en zelf meer informatie inwinnen
over de risico’s.
Uiteindelijk zijn er met het aanbod twee groepen
winnaars. De verkopers die het product hebben verkocht zonder de kopers volledig
op de risico’s te wijzen. Zij hebben hun provisie over de rug van de consument
ontvangen en blijven buiten schot. De tweede groep winnaars zijn de deelnemers
die welbewust hebben gegokt en hebben verloren. Zij krijgen een deel van hun
verlies onterecht vergoed ten koste van de deelnemers die onvoldoende op de
hoogte zijn gebracht van de risico’s van de leaseproducten.
Achteraf is dit onderscheid in kennis op het moment
van deelname niet meer vast te stellen. Daarom is het voor iedereen beter een
punt achter het leaseleed te zetten en eieren voor z’n geld te kiezen. Het
alternatief is een jarenlange onzekerheid met onbekende afloop waaronder veel
gedupeerden dagelijks gebukt gaan.
© 1996-2005 Dagblad De Telegraaf. Alle rechten
voorbehouden.