De anorexia van Dexia
Maarten Schinkel
De
Belgisch-Franse bankverzekeraar Dexia is door de aandelenleaseaffaire zijn goede
naam in Nederland volledig kwijt. De ruim honderdduizend zich gedupeerd voelende
leasebeleggers zullen waarschijnlijk nooit meer met de bank in zee gaan, nog
afgezien van het uitstralingseffect via familie en vrienden en de
media.
Dexia erfde het leaseprobleem van Aegon, via de
aankoop van Aegon-dochter Labouchere. Maar de wereld is nu eenmaal niet altijd
rechtvaardig. Aegon ontkent formele verantwoordelijkheid. En Dexia lijkt
vervolgens ook niet erg zachtzinnig tegenover de cliëntèle te hebben geopereerd.
De bankverzekeraar kan proberen zijn positie te herbouwen. Dexia
versterkt zijn vermogensbeheer al in Nederland, en bezit ook Banque Artesia, het
voormalige Paribas. Maar op de publieksmarkt die beleggen is, kan dat niet. Van
Labouchere rest nog maar een schim. Een andere Dexia-dochter, zakenbank Kempen,
gaat vier jaar na de overname juist haar eigen weg, vooral door de oplopende
reputatieschade van de associatie met de Dexia-naam.
Hoeveel geld
er precies gemoeid is met de claims die Dexia heeft op zijn leasebeleggers is
niet bekend, maar het loopt makkelijk boven de miljard euro. Heeft Dexia een
exit-strategie? Op de moderne financiële markten is van alles mogelijk. Het
Begemann-concern bracht een claim op de Nederlandse staat van destijds 900
miljoen gulden in 1997 naar de beurs. Banken bundelen al jaren hun
hypotheekvorderingen op particuliere cliënten en verpakken die vorderingen als
effecten (`securitisatie'), die vervolgens worden verkocht aan beleggers.
Dexia zou iets soortgelijks kunnen doen met de leasevorderingen -
fiscale, juridische en organisatorische haken en ogen daargelaten. Een apart
opgericht bedrijf zou alle vorderingen kunnen bundelen, en de inning en
juridische procedures de komende jaren afhandelen. Dexia kan de aandelen in dit
bedrijf verkopen. De koers hangt dan af van de kans die beleggers toedichten aan
het al dan niet slagen van incasso van de vorderingen op de leasebeleggers.
De verkoop van de aandelen, uiteraard met korting ten opzichte van
hun nominale waarde, geeft Dexia in elk geval zekerheid over de omvang van de
geleden schade: de waarde van de vorderingen minus het bedrag dat met de verkoop
van de aandelen wordt opgehaald. De leasebeleggers op hun beurt kunnen de
aandelen `Dexiaclaim' kopen en zo hun positie neutraliseren. Verliezen zij
gaandeweg hun zaken bij de rechter, dan stijgt de koers van hun effecten, en
andersom. Maar hoe betalen de berooide beleggers daarvoor? Wie weet wil Aegon ze
de stukken wel leasen.
Op dit artikel rust
auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke
auteur.